اتفاقی بزرگ
دوستان عزیز، فردا بیست و دوم بهمنه! شما از من بهتر میدانید که قاعدتآ مردم باید فردا رو جشن بگیرن. من چند سال پشت سر هم با شما تو میدان آزادی بودم، ولی هیچ چیزی شبیه جشن ندیدم!
سی سال پیش تو این کشور یک اتفاقی بزرگ افتاد، من خیلی خوشحالم که برای مثال ما استقلال به دست آوردیم. ولی تو این روز توی خیابان که هستم انگار احساس میکنم که مردم هنوز دارن براش میجنگند: همه فقط با عصبانیت فریاد میزنن، 'مرگ بر آمریکا و مرگ بر انگلیس'. پس جشن کجاست؟
به هر حال، فردا مترو مجانیه، پس هیچ بهانهای وجود نداره که همدیگرو بین سوزوندن عمو سام و پرچمش و جمع کردن پوسترهای خلاقانه نبینیم.
Labels: استقلال